Więcej niż litr łez ! - recenzja 1 Litre No Namida

1 Litr No Namida to japońska drama składająca się z 11 odcinków trwających ponad 1 h każdy. Dwa lata później został nakręcony 1 odcinek specjalny. Powstała w 2005 roku , na podstawie pamiętników Ayi Kitou o tym samym tytule ( pisałam o niej TUTAJ ). Odwórczynią Ayi jest Erika Sawajiri, młodszą siostrę Riko Narumi, przyjacielem jest Ryo Nishikido wcielający się w postać która została dodana do serialu, jako spełnienie marzeń Ayi Kitou która nie przeżyła takiej relacji.

Natknęłam się na nią przypadkowo i dopiero  przy końcowych odcinkach dowiedziałam się,że to drama na podstawie prawdziwej historii. Byłam wzruszona w czasie jej oglądania i po seansie. To niezwykła historia którą powinien obejrzeć każdy. To prawdziwa ,pouczająca,a jednocześnie tak odważna historia zaledwie 15 letniej dziewczyny.

Historia opowiada o wspomnianej Ayi Ikeuchi (zmieniono nazwisko) z pozoru normalnej nastolatki, która zaczęła naukę w wysmażonym liceum. Szczęśliwa ,nie spodziewa się dramatu który zaraz się rozpocznie. U Ayi wykryto nieuleczalną ataksje rdzeniowo-móżdżkową , choć początki zdają się niewinne ,to niebezpieczna choroba która po latach doprowadza do śmierci na skutek komplikacji. Początkowo najbliżsi ukrywali chorobę, by jej nie martwić,ale z czasem dziewczyna zaczęła się domyślać ich nadmiernej troski. 1 Litre No namida - czyli Litr łez jest historią przed ,w czasie i po usłyszeniu diagnozy. Przedstawia nie tylko osobę chora,ale wszystkich pokrzywdzonych - rodzinę, przyjaciół tych prawdziwych i fałszywych, reakcję społeczeństwa, zmianę w tych których myśleliśmy ,że znamy.

Podchodziłam do niej sceptycznie, domyślałam się,że uronię nie jedną łzę ,ale nie myślałam ,że nastąpi to już w czasie pierwszego odcinka . Obraz tej rodziny, nie był zwyczajny różni się od tego co pokazuje nasza polska telewizja,a nawet amerykańska. Pełna miłości, humoru ,ale przede wszystkim troski gromada ludzi na których możesz liczyć w każdej chwili. Czasem walczycie,ale zawsze dochodzicie do porozumienia. Nie są bogaczami,ale to nie zmienia faktu ,że jesteście szczęśliwi tacy jacy jesteście. Prowadzą mały biznes z domowym tofu, na zmianę pomagają przy nim ich pociechy. Matka jest higienistką.Ojciec prowadzi dom i wyrabia tofu. Obydwoje są bardzo troskliwi, choć ojciec w szczególności. Czwórka dzieci to nie lada wyzwanie, ale żadne nie narzeka ważne ,że są razem. Każdy ma swoje zainteresowanie i cel do którego dąży. Aya chcę odnaleźć swoja drogę życiową zaczynając od wymarzonej szkoły kocha też grać w koszykówkę , jej młodsza siostra Ako świetnie maluje wygrywa wiele konkursów bardzo lubi też modę, młodszy brat Hiroko poświęca swój wolny czas grając w piłkę nożną,marząc by zacząć grać w szkolnej drużynie. Najmłodsza Rika zaledwie 5 letnia lubi malować. Żadne z rodziców nie faworyzuje którekolwiek ze swoich pociech, za to ojciec uwielbia się droczyć z Ako ;] Pokochałam ich od razu . Sądzę,że dobrali odpowiednich ludzi do obsady  rodzina jest po prostu szczera ,wydają się być przede wszystkim prawdziwi,co rzadko się zdarza.

Sami rodzice jak dotąd szczęśliwi są sparaliżowani opinią lekarską, ich uzdolniona pełna wigoru córka jest skazana na inwalidztwo, choć szacuje się dopiero w dalekiej przyszłości to i tak cios. Nie umieją tego zaakceptować ale starają się ze wszystkich sił grać opanowanie przed swoimi dziećmi. Z czasem sama Aya zaczyna domyślać się swojego schorzenia, pomimo szoku i początkowej niechęci postanawia być silni,za nią stają rodzice którzy tak samo jak ona postanawiają być dzielni, być jej opoką. Lecz sekret był nadal ukrywany przed resztą rodziny.

Z czasem inni zauważają zmiany zarówno rodzeństwo jak i osoby z zewnątrz, wiele się zmienia ,Aya również wie,że nie może tego co wcześniej wie,ze musi walczyć każdego dnia wiedziała również,że radość z prostych  spraw jest jej siłą. 

Na jej drodze pojawia się wiele przeszkód równie ze strony ciała co ludzi, ciągłych wyniosłych spojrzeń czy nawet brata. Ale Aya jest silna i jedynie martwi się o swoja rodzinę, o to by nie zawstydzać sobą brata, robi wszystko by ją kochali pomimo choroby. Choć zawsze kochają Ayę bez względu na jej stan zdrowia,widząc jej ciągłą walkę, jej starania i wysiłek który wkłada w codzienne czynności. 

Za namową lekarza Aya prowadzi dziennik od początku choroby, z czasem gromadzi się ich coraz więcej i to właśnie one sprawiają,że Aya każdego dnia oddycha są jej duszą, są siłą nie tylko dla niej ,ale dla wszystkich wokół stają się hitem ,podporą i oknem na świat. 

Nie zdając sobie sprawy pomaga wielu osobom,zmienia nie tylko swoją rodzinę ,ale i ludzi dotąd obcych którzy dzięki niej wrócili do życia.

Polecam tę dramę wszystkim ,nie stracicie czasu gwarantuję ;] 

Oprócz treści , ścieżka dźwiękowa jest świetna. Oto 2 utwory które między innymi pojawiły się w dramie :